kan bağı.

London Central IV. Sınıf Mesaj Sayısı : 6

lavira flaviu & ionel flaviu
xpizza hut.
xperşembe, öğleden sonra.

London Central IV. Sınıf Mesaj Sayısı : 6

''Perşembe, öğleden sonra, Pizza Hut. Koca kıçını kaldırıp vaktinde orada olmazsan yemin ederim, kötü şeyler yaparım.''
xgönderen: lavira
xalındı: 10.49

Hayatımda aldığım en iç gıcıklayıcı mesaj, diye düşündü Ionel. Eli 'sil' tuşuna basarken zorlu bir öksürük nöbeti geçirdi. Akşamdan kalmaydı, kendini iyi hissetmiyordu ve zihninin etrafında lanet olası bir sis bulutu vardı. Kapısına kadar nasıl, kim tarafından sürüklendiğini bilmeden geldiği pizza dükkanına bakarken, aklında dönen bin bir düşünceyi elinin tersiyle kenara itmeye çalıştı ama olmuyordu işte; görünüşe bakılırsa insanlar üzerinde uygulamada usta olduğu bu 'kenara itme' metodu, düşünceler üzerinde işe yaramıyordu. Saatine baktı, akrep ve yelkovanın konumundan şikayetlenerek baktı ve pizzacıya girdi. İçerideki kalabalık ve ağır ançüez kokusu, Ionel'in sinirini bozmaya yetmişti. Kahkahalar üçe ayrılıyordu; romantizmi canlı tutmak için yanlış mekanı seçmiş gibi duran orta yaşlı çiftlerin çirkin kahkahası, iki lezbiyenin -cinsel tercihlerini metrelerce öteden belli eden iki kırışıklı kadın- gevrek kahkahası, dövme ve piercing dolu vücutlarını sergilemekten gurur duyan punkların yaratığımsı kahkahaları. Bu üçünden de ölesiye nefret ediyordu Ionel. Lanet olası pizzacılar, diye geçirdi içinden ve aç olmadığını hatırlayıp hiçbir şey sipariş etmeden boş bir masa bulup yerleşti.

Üstüne kurulduğu koltuk, Lavira'nın deyişiyle kocaman olan kıçının her hareketinde gıcırdıyordu, dükkanın penceresinden içeri giren yaz güneşi gözlerini kamaştırıyordu -üstelik güneş gözlüklerini yanına almamıştı- ve tüm bunların yanında, lanet olası kız kardeşi de vaktinde karşında belirecek gibi görünmüyordu; geldiğinde -eğer gelirse tabii, dedi Ionel- tüm Pizza Hut'u yeyip bitirecekti büyük ihtimalle. Ionel sıkılmış bir şekilde cebinden telefonunu çıkardı ve kardeşine alaylı mesajlarından birini attı:

''Neredesin, obur sürtük? On dakikaya burada olmazsan, bu lanet yerden defolup gideceğim.''

Ne kadar olduğu hakkında hiçbir tahminde bulamadığı bir zamandan sonra Ionel, kız kardeşinin görmeye alıştığı salınışıyla içeri girip masalara göz atışını izledi. Onun hakkında gerçekten hiçbir şey hissetmemesi tuhaftı. Bu rahatsız edici düşünce balonunu kafasından uzaklaştırdı ve kız kardeşinin ayakta dikildiği yöne doğru, yüzünde gereksiz bir sırıtışla elini salladı. Kız, kardeşi gibi akşamdan kalma ve perişan görünmüyordu; aksine, her zamanki asil görüntüsüyle, Ionel'in içinde kıskançlığa benzer bir duygu uyandırdığı bile söylenebilirdi. Bu, Lavira için her zaman böyle olmuştu, en azından daha az mükemmel olan erkek kardeşin düşündüğü buydu. Lavira'nın yalandan tehditkar bir tonla ''Obur sürtük, öyle mi?'' diyen sesini dinlerken onu buraya neden çağırdığını merak etti; zira Lavira'nın Ionel'e ihtiyacının olması, birkaç masa ötede oturan lezbiyen kadınların önlerinden geçen garson çocuklara pas vermesi kadar düşük bir ihtimaldi.