Sınıf ; III. Sınıf
Kişilik & Kurgu ; Duygusal anlamda henüz olgunlaşmamış biri Melody. Olaylara nasıl ve ne boyutta tepkiler vereceğini bilemiyor. Bazen onu hiç üzmeyen bir durum,ertesi gün eve kapanmasına sebep oluyor. Bu davranışlarının altında annesinin ona dengesiz davranışları yer alıyor diyebiliriz. Sabah kızına güzel bir kahvaltı hazırlayan anne,akşama senden nefret ediyorum diyebilecek bir ruhsal yapıya sahip. Bu da Melody'e olumsuz yansıyor tabi ki. Hayatında baba kavramı bulunmuyor,tanımıyor babasını. Onun korunma iç güdüsü tetikleyen şeylerin başında geliyor bu durum. Ona ilgi gösteren her erkekle yakınlaşabiliyor,bunu sorun etmiyor hatta göz önünde yaşamakta sakınca görmüyor. Annesi ile birlikte annesinin yakın arkadaşının evinde kalıyorlar,doğduğundan beri. Her şeyi yapabilecek bir karaktere sahip aynı zamanda. Ona göre kurallar ahmaklar içindir.
Örnek RP ;
" Mutsuzluk nedir ki ? " diyor kitabın son cümlesinde. Mutsuzluğu bilmeyen bir insan fikri komik. Mutsuzluk hayatımın her anında benimleyken birinin bunu bilmemesi gerçekten komik ve ilginç geliyor bana. " Her zaman mutsuz olamazsın,bu imkansız. " demişti geçenlerde rehber öğretmenim. Yanlış. Takmıyor gözükürken ya da kahkaha atarken bile mutsuzluk içeride. Gitmeyecek sanırım ömür boyu. Annemin bana kazandırdığı yegane şey de bu olsa gerek. Asla yeterli hissetmemek. Yeterince zeki olmayan,yeterince güzel olmayan,yeterince iyi olmayan...
" Hey uykucu ! Bugün o yataktan çıkacak mısın ? "
" Birazdan geliyorum,Robert. "
Robert ; 17 senedir evinde yaşadığım,hayatımda en çok sevdiğim kişi. Hayatımın en anında yanımda oldu ve ne olursa olsun anneme karşı korudu beni. Hala da korumaya devam ediyor. Benim için baba bile sayılabilir biri,her ne kadar gay olsa da.
Yataktan kalkıp,lavaboya doğru giderken birden kolumdan tutup durduruyor beni. Neşeli bir durum olmalı çünkü yüzünde gülücükler var.
" Bugün annenin doğum günü. " diyor. Şöyle bir kafamda tarihi yokluyorum. Mart 24. Unutmuş olmam imkansız klişesi yapmıyorum çünkü unutmuş olmam çok doğal. Doğum günleri pek önemsiyor evde. En azından annem ve ben önemsemiyoruz. Özellikle de benimkini. Robert bile pasta almıyor o gün bana. Çünkü annem doğduğum günü hatırlamak istemiyor. Benden nefret ettiği için sanırım.
" Akşam Jessica'da kalacağım,çok üzgünüm. Size katılmam mümkün değil. "
Tamamen yalan söylüyorum. Ne Jessica diye yakın bir arkadaşım var ne de onlara katılamayacağım için üzgünüm. Akşam bir yerde kalacağım kısmı doğru,sadece isim konusunda ufak bir değişiklik var. Robert ve anneme yalan söylemek ilginç gelmiyor bana artık,5 yaşından beri yalan söylüyorum onlara çünkü.
" Annenin doğum gününden bahsediyoruz,Jessica ya da her kimse,ondan daha önemli bir durum. "
" İstemiyorum,Robert. " diyorum. Yanından gözlerimi devirip geçiyorum. İyi şeyler düşünmeye çalışıyorum. Bugün okulu ekip James ile buluşacağım. Bu gülümsemem için yeterli bir neden işte. James ; üniversite 3.sınıf öğrencisi ve aynı zamanda baterist. Tam anlamıyla bir ilişkimiz var denemez ama olacağını garanti edebilirim.
Üstümü giyinip aynada kendime baktığımda her zamanki cümlelerimden birini söylüyorum. " Berbattan biraz daha iyi. " Kendimi beğenmiyorum asla. Kocaman kalçalar,uzun bir boy ve kafamda sayılı olan saçlar. Böyle birinin güzel olmasının imkanı yok,bu yüzden zorlamıyorum. Tam kapıyı çekeceğim sırada " Ben çıkıyorum,bu arada anne. Doğum günün kutlu olsun. " diyorum ve ardından kapıyı kapatıyorum. Akşam gelmeyeceğim mesajı da verilmiş oluyor.
Anasayfa 
Konu: melody 
Paz Nis. 22, 2012 5:43 pm
