love is a game you say.

Aslında ikimiz arasındaki ilişkiyi tek bir kelimeyle anlatmak mümkün ve tahmin etmesi hiç de zor değil. Hangi zaman dilimi içerisinde başladığını ve geliştiğini anlamadığım bu bağı temsil eden tek kelime kıskançlık olabilir. Başka ne olabilir ki? Sevgiden bile öte yoğunluk seviyesinde kıskançlığımız. Bizim diyorum çünkü biliyorum her ne kadar benim kıskandığım daha fazla belli olsa da, onun da kendisi hariç birileriyle keyifli zaman geçirirken gözlerinden fışkıran alevin farkındayım. Açıkçası bazen çok iyi rol yaptığını itiraf etmeliyim, o yeşil gözlerinin ardında sakladığı hisleri ortaya çıkarma işi bazı zamanlarda bayağı güç hale geliyor. Yine de hissettiği her duyguya göre farklı bakışları var, herkes gibi ve en iyi analiz edebildiğim bakış tablosu da onunkisi olsa gerek. Bir takım şeyleri saklayabilmek için inanılmaz çaba harcamasına gerek yok onun, bu konuda ileri seviyelerde başarı gösteriyor. Yine de saklayamadığı tek şey; kıskançlığı.
Bu açıdan bakınca kişiliklerimiz tıpatıp aynı sayılır. O da benim çoğu duygumu yüzümün ifadesinden okuyabilecek kadar tanıyor beni, yine de ben de onu tanıdığım için bu duyguları ondan saklamasını iyi biliyorum. Benim de kapılarımın ardında tutamadığım tek şey kıskançlığım. Aramızdaki şeyin adı aşk veya hoşlanma olmasa bile onu her zaman kıskandım. Tanıştığım ilk günden, bugüne kadar. Benden başka ilgilendiği her erkekten kıskandım. Hatta benden çok ilgilendiği hemcinslerinden bile kıskanma potansiyelim var. Beni nasıl bu hale getirdiğini bilmiyorum. Şikayetçi miyim? Evet, bazen. Çünkü hayatımı bu şekilde alt üst etmesi sinirimi bozuyor. Aynı zamanda varlığından memnunum da. Yaşamımı böyle ters yüz etmesi hoşuma da gidiyor bir yandan. Bunu nasıl becerdiğini bilmiyorum. Hem de bu kadar yakın ve ruhen çıplakken. Belki bedenen de.
Sonuç olarak beni bu hale getirdi, bundan dönüş olmadığını anlayalı uzun zaman olmuştu ancak hala bu kıskançlığı ya da adı her neyse beni deli eden hissi kontrol etmeyi beceremiyorum. Belki de ne olduğunu anlayamadığımdandır. Belki de ne olduğumu anlayamadığımdandır. Onun gözünde kendi yerimi bilemememden kaynaklanıyor da olabilir. Açıkçası bir sürü çeşitli sebep bulabilirim ama hiçbiri yeterli gelmiyor. Evet, beynimin içinde, saniyeler içerisinde dünyanın en karışık sayısal işlemlerini yapabilirim, beynim bunları anlar ve çözer; fakat Noreen, sen her zaman bir bilinmezlik olarak kalacaksın. Kim bilir, bir ihtimal bu yüzden bu kadar çekicisindir.
Bu duygu seline ilk defa kapılmıyorum, onu her gördüğümde, şu anki gibi mesela, bu düşünceler ışık hızında kalbimi ve aklımı ele geçiriyor. Kıskançlığın neden olduğu sinir katsayısı nabzımla beraber artarken o tipsizle Noreen'in gülüşlerinin birbirine karışmasına dayanamaz hale geliyorum. Aptal Archie, kendisinin özel olduğunu sanıyor. Nora'nın sadece ona bu şekilde davrandığını, onun için farklı şeyler hissettiğini düşünüyor ama öyle değil. Nora da en az benim kadar insanları kontrol etmek konusunda yetenekli, nasıl bu kadar benzer ve bu kadar ayrı insanlar olduğumuz ise ayrı bir soru işareti. Ben kızları çok iyi kontrol ederim, o erkekleri kendisi için kuklaya çevirir. Belki beni de çoktan bir kuklası haline getirmiştir, sadece biraz daha bilinçli bir kuklayımdır. Bildiğim tek şey var ki, kontrol edemediğim üç kızdan biri Noreen. Diğer ikisi de küçük kızkardeşlerim.
Hızlı adımlarla ikisinin dibinde beliriyorum birden, büyük bir meşe ağacının gölgesinde, çimlerin üzerine uzanmışlar önlerinde açık olan kitapla alakaları olmaksızın kahkahalar atmaya devam ediyorlar. Archie'nin eli Noreen'e olması gerekenden daha yakın. Olaya bir şekilde henüz çığrımdan çıkmamışken müdahele etmem gerek. Varlığımı hisseden Noreen ve Archie'nin gülüşleri kesilip, bakışları üzerime çevrilirken saniyelik bahane yaratma yeteneğime başvuruyorum. ¨Noreen,¨ Şimdi de mazereti yaratmak için bedava süre. ¨Konuşmamız gerek.¨ Hayır, hayır hayır bunu sevgili ses tonunda söylemiş olamam. Ama yaptım. Sevgili ses tonunu kullandım, atarlı erkek arkadaş versiyonu hem de. Lanet. Bu lafın üzerine bir de ince bileğinden tutup kalkması için yardımla karışık ısrar edici bir hareket yapmam. Neyse o anlayacaktır olayı, o beni hep anlar zaten. Anlamaması gerektiği zamanlarda da anlar. Şu anki gibi mesela, onu kıskandığımı biliyor ve iki saniye içerisinde bunu kullanmazsa Noreen Delaney'i tanımıyorum demektir.