English summer rain

Yatağında döndü. Uyumak, imkansızı başarmak gibiydi onun için. Bir türlü aklındakilerden kurtulamıyor, rahatlayıp gevşeyemiyordu. Gözlerindeki acı gittikçe kendini hissettiriyor ve rahatsız edici oluyordu. Sıkıntıyla gözlerini tekrar kapattı ve başarısız olacağından emin bir şekilde, uyumaya çalıştı. Pür sessizlik bile uyumasına yardımcı olamıyor, ona iğrenç bir gürültü gibi geliyordu. Lanet okuyarak doğruldu ve yatağın ortasında oturur hale geldi. Sokak lambasının aydınlattığı odaya bir göz attı. Sıkıcı mobilya topluluğundan başka bir şey göremiyor oluşu, sıkıntıyla oflamasına neden oldu. Uyuyabilmek için her yolu denemişti; bitki çayları, ılık bir duş, mobilyalarla konuşmak... Yöntemleri işe yaramadığı ve uykusuz olduğu için siniri iki katına çıkmıştı ve delirmek üzereydi. Yanında sessiz bir soğuklukla duran yastığı aldı ve odanın diğer ucuna fırlattı. Oldukça öfkeliydi ve öfkelenince ne yapması gerektiğini biliyordu. Aklına gelen fikri kontrol etmek için duraksadı ve diğerinin yanına fırlatmak için sıkıca kavradığı yastığı tekrar yatağa bıraktı. Aklındaki fikri onaylarcasına başını salladı. Bundan memnun olmuştu. Bebekler gibi uyuyabilmek ve kafa dağıtmak için nereye gidileceğini biliyordu.

Tatlı bir rüzgar saçlarının arasında dolaştı, onu ürpertti. Burnuna gelen leylak kokusunu içine çekerken, temiz havanın ciğerlerine dolmasına izin verdi. Adımları doğrultusunda oluşan ritmik sesleri dinleyerek yürümeye devam etti. Yaz, İngiltere'nin serin havasıyla keyifli bir hal almış, asla boş görmediği sokakların ışıltısıyla renklenmişti. Ama hiçbir ışık, içindeki karanlığı aydınlatmaya yetecek kadar güçlü değildi. Şehir, göz alıcı ışıklar içinde boğulurken O, ruhunu karanlığına kurban vermişti. Hızla yayılan bir zehir gibi tüm benliğini ele geçiren amansız karanlığına karşı duramazdı. Karşı durmak istediğinden falan değildi ama eğer istemiş bile olsa, en ufak bir şansı yoktu. Karanlık, geri dönülemez bir yoldu ve o dibini bulmuştu.
"Evet..." diye geçirdi içinden. "Şimdi de şişelerin dibini bulacağız." İç sesi, histerik bir kahkahayla eşlik etti ona. Evet, biliyordu. Deliliğin bir işaretçisiydi bu. Ya da yalnızca öyle olmasını diliyordu. Kimsenin onaylamadığı hayatının normal olduğunu söyleyemezdi. İçki, seks ve uyuşturucu üzerine kurulu bir hayatın normal olması beklenemezdi zaten. Tipik serseri hayatı sürüyordu. Belki bir fahişe... Bu yüzden, kendini ve hayatını 'anormal' olarak tanımlıyordu; normallik kirlenmesin diye... Yürümeye devam etti, uzun ve çıplak bacaklarına dokunan rüzgardan ürpererek. Temiz havanın vermiş olduğu sakinlikle etrafa bakındı. Uykusuzluktan kızaran gözleri, mağazaların parlak ışıkları yüzünden acıdığında küfretti sessizce. Ama onun sessiz anlayışı, diğer insanlarca oldukça 'yüksek' olarak algılanıyordu. Yanından geçen bir çift, kınayan ve şaşkın gözlerde ona baktı. Aynı şekilde, bir erkek grubu onun küfretmesiyle aralarında gülüp ıslık çalmaya başladı. Onlarla oyalanmadı ve yürümeye devam etti gülümseyerek. Erkeklerin ona sarkıntılık etmesinden şikayetçi değildi, asla olmamıştı. Aksine, bu tip şeyler onun için komikti. Belki de mutluluk verici. Onlar üzerinde bir etki bırakıyor olmanın verdiği bir mutluluk...

Bir araçla değil, yayan gitmeyi tercih ettiği için pişman değildi ancak, uykusuz bedeni şimdiden yorgun düşmüştü ve daha gidecek uzun bir yolu vardı. Kararsızlıkla durarak derin bir nefes aldı. Eğer yürümeye devam ederse eve dönemeyecek kadar halsiz olurdu. Bunu halledebilirdi, birine evine gitmeyi teklif ederdi ve geceyi orada geçirirdi. Ama ağır bir şilte gibi yere serilmekten de korkmuyor değildi. Sarhoş ve yorgun olmak oldukça tehlikeliydi. Ama eğer bir taksi çevirir ve gideceği yere öyle giderse, ayık kalma olasılığı daha yüksek olurdu. Derin bir nefes alıp, caddeye doğru ilerledi. Caddenin karşı tarafında, park halinde bir taksi gördü. Adımlarını hızlandırarak, caddeden geçmek için doğru zamanı bekledi. Trafik kurallarına uymazdı, hiçbir kurala uymazdı ki. İşte bu yüzden bir arabası yoktu. İki ay önce arabasına el konulmuştu. Bunu hatırlayınca, kendisine ceza kesen polis memuruna lanet okudu. Araç akışının kesildiği bir anda caddeye bir adım attı. Diğer hızlı adımlar birbirini takip etti. Taksinin birkaç metre uzağına gelmişti. Ağır adımlarla, park halindeki araca doğru ilerledi. Bacakları, artık onu taşımak istemiyor gibi sızlıyorlardı. "Lanet olası sabah sporları." diye söylendi. Her sabah dört veya beş kilometre yürümenin ne denli saçma olduğunu düşünüyordu şuan. Sırf formdan düşmemek için çektiği bir işkenceydi adeta. Kendine de lanet okuyup, yanına vardığı taksinin arka kapısını açtı ve kendini koltuğa bıraktı. Dikiz aynasından kendisine soru soran gözlerle bakan genç adama "Bar Italia'ya." dedi. Adres tarif etmesine gerek yoktu, Soho'daki herkes orayı bilirdi. Arkasına yaslandı ve soluklandı. Bacakları sızlanmayı bırakmıştı minnet edercesine. Birinin bakışlarını üzerinde hissettiğinde, genç şoförün kendisine kaçamak bakışlar attığını biliyordu. Genç adam ilgisini çekmemiş olacaktı ki oralı olmayarak dışarıyı seyre koyuldu.

Loş ışıkların aydınlattığı girişte durdu ve içeri baktı. Oldukça kabul edilebilir bir kalabalık vardı içeride. Rahatlayarak içeri girdi. İçerisi, dışarıdan bir nebze olsun aydınlıktı ve buram buram Amaro kokuyordu. Arka planda çalan müziğe eşlik ederek mırıldandı:
"E poi ci troveremo come le star, a bere del whisky al Roxy bar. O forse non see'incontreremo mai, ognuno a rincorrere i suoi guai..."
Bara doğru rahat ve ağır adımlarla ilerledi. Kendini yüksekçe bar sandalyelerinden birine bırakırken, barı sarmalayan İtalyan likörünün kokusunu içine çekti ve siparişini bekleyen barmene gülümsedi. "Amaro alacağım." dedi ve barmeni süzmeye başladı.

Bardaki müziğin değişmesiyle değişiyordu sanki ruh hali. İtalyan cazının onu sürüklemesine izin verdi. Biraz melankolik, biraz keyifliydi burası. Deliler gibi dans edip, disko ışıklarının altında öpüşmeye benzemiyordu burada olmak. Ve ilk kez kendini bir fahişe gibi hissetmiyordu burada. Belki onunla ilginenen birilerinin olmayışından, belki de etraftaki erkeklerle ilgilenmeyişindendi. İçmeye gelmişti, rutin seks için bir talihli bulmaya değil. "Ama barmen fena değil." diye geçirdi içinden, barmen bardağını doldururken. Barmen, kristal bardağı Amaro ile doldurup önüne bıraktı; Louis'in bakışları onu rahatsız etmişti adeta -ki gözlerini kaçırmış, aceleci davranmıştı servis yaparken. "Bir sevgilisi var." dedi içinden. "Ama yine de ufak bir kaçamağın hoş olacağını düşünüyor. Belki sonra." Düşünceleri, amacından sapmaya başladığında kendini frenledi ve buraya yalnızca biraz kafa dağıtmaya geldiğini hatırlattı kendine. Barın ahşap tezgahından hızla aldığı kristal bardağı ve kuruyan boğazına iyilik etmek istercesine dudaklarına götürdü. Boğazından aşağı inen sıvı, onu inanılmaz derece mutlu ediyordu. Kristal bardağı dudaklarından uzaklaştırmasıyla, bardağın boşalmış olduğunu fark etmesi bir oldu. Ağzındaki şeker tadı, ona çocukluğundaki şurupları hatırlatıyor ve midesini bulandırıyordu. Bu içkinin fazla içildiğinden mide bulandırdığını aklında yazarak, bardağı barmene doğru itti. Genç adam, bardağı tekrar doldurmaya yeltendiğinde "Hayır." diye itiraz etti ona. Şimdilik, bulantısının geçmesini beklemeyi tercih etti. Giderek şiddetlenen bir baş ağrısıyla başa çıkmak için, şekerli aparatif içkiler seçmek hataydı Louis için. Onun gibi bir alkolik için su gibiydi böylesi içecekler. Her ne olursa olsun, içmeye bir ara vermesi gerektiğini düşünüyordu; ancak, baş ağrısına katlanıp katlanamayacağı bir muammaydı onun için. Sırtını dikleştirdi ve şortunun cebine soktu elini. Cebinden zorla çıkardığı buruşmuş parayı tezgaha bıraktı ve bir 'of' çekerek oturduğu yerde döndü. İçerisi hala makul bir doluluktaydı; en azından, insanların yüzlerini görebiliyordu. Dirseğini sert ahşap tezgaha dayadı ve gözleriyle içeriyi taradı.

Başındaki ağrıya daha fazla dayanamayacaktı. Gözlerini kapattı ve iki eliyle şakaklarına masaj yaptı. Lanet olası ağrı, kalıcı yer edinmişti adeta başında. Tezgahtan destek alarak tekrar döndü ve barmenden sert bir şeyler istedi. Herhangi bir ad belirtmeksizin söylemişti, barmenin anlayacağını umarak. Genç adam, onun bu haline gülümsedi ve içkilere doğru dönerek onun için birini seçti. Adamın elindeki mavi şişeye dikti gözlerini, kurtuluşu o şişedeydi. Sert bir şeyler derken, üzerine gereğinden fazla basmış olmalıydı ki önüne sulandırılmadan gelmişti içkisi. Orta boy bardağa baktı, hemen ardında ise barmene. "Bu bardaktaki her neyse, başımdaki lanet ağrıyı geçirir değil mi?" diye sordu, sesi sinirli ve yüksekti. Genç barmen, derdini anlamışcasına gülümsedi ve "Emin ol." dedi başını sallayarak. Memnuniyetle gülümsedi ve bardağı dudaklarına götürdü. Bir yudum aldıktan sonra ifadesinin değiştiğini fark etti. Ekşiyen yüzü, 'rom' kelimesinin zihninde yankılanmasına neden olmuştu. Bardağı tezgaha bırakırken mırıldandı:
"Sert derken, işte bundan bahsediyordum!"
Memnuniyetle parmaklarını tezgaha vurarak ritm tutmaya başlaması, barmenin tercihini işe yaramaya başladığı anlamına geliyordu. Boğazındaki yanmaya rağmen içkiden büyük bir yudum daha aldı ve keyfini ikiye katlayarak şarkıya eşlik etmeye başladı. İtalyan cazından, İngiliz alternatifine dönen müzik , keyfinin yerine gelmesine yardımcı oluyor; neşeyle şarkıya eşlik etmesini kolaylaştırıyordu. Bardağı tekrar sıkıca kavradı ve dudaklarına götürdü. Bardağın dibi göründüğünde, ekşiyen ifadesi ile bardağı sertçe bıraktı tezgaha. Ona doğru yaklaşan barmene doğru itti bardağı. Genç adam, bardağı yeninden doldurmak üzere aldı. Sabırsızlıkla ayağını salladı Louis, oturduğu yerde. Parmakları ritmin dışına çıkmış, ayaklarıyla uyum içerisinde ve sabırsızlıkla vuruyordu tezgaha. Dolu bardakla geri dönen barmeni görünce gülümsedi. Bardağını ona doğru iten genç adama minnet edip, tekrar içkisi üzerine yoğunlaştı.


Hemen yanındaki tabureye yerleşen kadına göz ucuyla baktı. İlgi çekici bir yüzü vardı. Onu yalnızca profilden görüyor olsa da, biçimli dudaklarını ilk bakışta fark etmişti. Elmacık kemikleri ise, Louis'inkilerin aksine belirgin değildi. Saçları, loş ışık altında parlıyor; daha sarımsı bir renk alıyordu. Siparişi verirken, sesinden tanıdı genç kadını. Yudumlandığı romun bardağını dudaklarından indirdi ve boğazının yanması pahasına hızla yuttu ağzındaki sıvıyı. Genç kadına dönüp "Becks?" dedi şaşkınlıkla ve alkol kokan nefesiyle. Bu saatte, kendi barında çalışıyor olduğunu düşünmüştü oysa!